ครั้งหนึ่งเมื่อมีคนถามองค์ดาไลลามะว่า อะไรเป็นเรื่องที่ท่านรู้สึกแปลกใจมากที่สุด เกี่ยวกับมนุษยชาติ ท่านตอบว่า
“มนุษย์เรานึ้ ยอมสูญเสียสุขภาพเพื่อทำให้ได้เงินมา แล้วต้องยอมสูญเสียเงินตรา เพื่อฟื้นฟูรักษาสุขภาพ แล้วก็เฝ้าเป็นกังวลกับอนาคต จนไม่มีความรื่นรมย์กับปัจจุบัน ผลที่เกิดขึ้นจริงๆ ก็คือ เขาไม่ได้อยู่กับปัจจุบัน หรือแม้กระทั่งอยู่กับอนาคต เขาดำเนินชีวิตเสมือนหนึ่งว่าเขาจะไม่มีวันตาย และแล้วเขาก็ตายอย่างไม่เคยมีชีวิตอยู่จริง“
ความห่างไกล สอนให้ ใจคิดถึง
ตอบลบความรำพึง จะสอน ตอนห่วงหา
ความเชื่อใจ จะสอน ตอนนินทา
แต่ความกล้า จะสอน ตอนเรากลัว
เมื่อนักการฑูตพูดว่า “ใช่ หรือ อาจจะ”
ตอบลบเขามีความหมายว่า “อาจจะ”
เมื่อนักการฑูตพูดว่า “อาจจะ”
เขามีความหมายว่า “ไม่”
เมื่อนักการฑูตพูดว่า “ไม่”
เขาไม่ใช่นักการฑูต
(เพราะนักการฑูตที่ดีจะไม่ปฏิเสธใคร)
เมื่อสุภาพสตรีพูดว่า “ไม่”
หล่อนมีความหมายว่า “อาจจะ”
เมื่อสุภาพสตรีพูดว่า “อาจจะ”
หล่อนมีความหมายว่า “ใช่ หรือ ได้”
เมื่อสุภาพสตรีพูดว่า “ใช่ หรือ ได้”
หล่อนไม่ใช่สุภาพสตรี .
(สุภาพสตรีจะไม่ตอบรับใครง่าย ๆ )
คนโง่มักแสดงตนให้ผู้อื่นเห็น
ตอบลบว่าตนเป็นผู้ฉลาดเสมอ
เมื่อเรามีเงิน เราจะตำหนิใคร
ตอบลบผู้นั้นก็จะยินดีรับฟัง และปฏิบัติตาม
แต่เมื่อเราไม่มีเงิน แม้เราจะชมใคร
เขาก็อาจคิดว่า เป็นการยกยอ
เพื่อที่จะให้ได้เงินมาเท่านั้น
เพราะสังคม..ประเมินค่า..ที่จนรวย
ตอบลบคนจึงสร้าง..เปลือกสวย..ไว้สวมใส่
หากสังคม..วัดค่า..ที่ภายใน
คนจะสร้าง..แต่จิตใจ..ที่ใฝ่ดี