จงยอมรับผลของการตัดสินใจนั้น
ไม่ว่าจะดีหรือร้าย
เพราะย้อนกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว
แต่สามารถเรียนรู้จากมันได้
ครั้งหนึ่งเมื่อมีคนถามองค์ดาไลลามะว่า อะไรเป็นเรื่องที่ท่านรู้สึกแปลกใจมากที่สุด เกี่ยวกับมนุษยชาติ ท่านตอบว่า
“มนุษย์เรานึ้ ยอมสูญเสียสุขภาพเพื่อทำให้ได้เงินมา แล้วต้องยอมสูญเสียเงินตรา เพื่อฟื้นฟูรักษาสุขภาพ แล้วก็เฝ้าเป็นกังวลกับอนาคต จนไม่มีความรื่นรมย์กับปัจจุบัน ผลที่เกิดขึ้นจริงๆ ก็คือ เขาไม่ได้อยู่กับปัจจุบัน หรือแม้กระทั่งอยู่กับอนาคต เขาดำเนินชีวิตเสมือนหนึ่งว่าเขาจะไม่มีวันตาย และแล้วเขาก็ตายอย่างไม่เคยมีชีวิตอยู่จริง“
จง... เข้มแข็งพอที่จะเผชิญหน้ากับความจริง
จง... อ่อนแอพอที่จะรับรู้ว่าลำพังเรานั้นทำอะไรไม่ได้ทุกอย่าง
จง... ฉลาดพอที่จะรู้ว่าเราไม่ได้รู้ทุกสิ่ง
จง...โง่พอที่จะ เชื่อในปาฏิหาริย์
จง...เต็มใจจะแบ่ง ปันความสุขของตัวเอง
จง...เต็มใจที่จะ แบ่งรับความทุกข์ของผู้อื่น
จง...เป็นคนแรกที่ แสดงความยินดีต่อความสำเร็จของคู่แข่ง
จง...เป็นคนสุดท้าย ที่จะวิจารณ์ความผิดพลาดของเพื่อน
จง...มองไปยังจุด หมายป! ลายทางให้แน่ใจ ว่าไม่ได้กำลังเดินผิดทาง
จง...มองเพียงแค่ ก้าวถัดไปเพราะมันจะทำให้เราไม่ล้ม
จง... รักคนที่รักคุณ
และจง... รักคนที่ไม่รักคุณแล้วสักวันหนึ่ง ...เค้าอาจจะเปลี่ยนใจจะรู้ว่าโลกนี้กว้างใหญ่
ก็ต่อเมื่อเราได้…ออกเดินทาง
จะรู้ว่าคุณค่าของอะไร ในสักอย่าง
ก็ต่อเมื่อเราได้…เสียมันไป
จะรู้ความหมาย ของฟ้าหลังฝน
ก็ต่อเมื่อเราผ่านพ้น…มันมาได้
จะรู้ว่ายังมีเรื่องราว อีกมากมาย
ก็ต่อเมื่อเราเปิดใจ…ยอมรับมัน
จะรู้ว่าในหนังสือ มีอะไร
ก็ต่อเมื่อเราได้…ลองเปิดอ่าน
จะรู้เวลา ของดอกไม้บาน
ก็ต่อเมื่อเราเฝ้าตาม…อยู่อย่างนั้น
จะรู้ว่าเรื่องหัวเราะ มันมีค่า
ก็ต่อเมื่อเราเสียน้ำตา…ในสักวัน
จะรู้ถึงความในใจ ของกันและกัน
ก็ต่อเมื่อเราได้พูด…มันออกไป
จะรู้ว่าอะไรที่เรียกว่าคิดถึง
ก็ต่อเมื่อในความคำนึง…มีใครสักคน
จะรู้ความหมายในคำรัก สักหน
ก็ต่อเมื่อมีใครบางคน…ให้หวั่นไหว
จะรู้ว่าค่ำคืนนี้ คงไม่เงียบเหงา
ก็ต่อเมื่อเรื่องเล่า…ได้มีโอกาสบอกไป
จะรู้ว่าทุกคำพูด หมดความหมาย
ก็ต่อเมื่อคนๆนั้น…ไม่อยู่ให้บอก
ฉันเยาว์ ฉันเขลา ฉันทึ่ง ฉันจึง มาหา ความหมาย ฉันหวัง เก็บอะไร ไปมากมาย สุดท้าย ให้กระดาษ ฉันแผ่นเดียว(แต่งโดย วิทยากร เชียงกูล สำหรับ วันสถาปนาธรรมศาสตร์ ใน พ.ศ. 2511)
ปรารถนานักหรือ
ชื่อ..เกียรติยศ..มหาศาล
สุดท้าย..ก็สลาย..อันตรธาน
เป็นอาหารให้..กาลเวลา
อดีตเป็นความหลัง(อนาคตคือความฝัน)
ปัจจุบันคือความจริง
http://www.thaiquip.com/category/%E0%B8%84%E0%B8%B3%E0%B8%84%E0%B8%A1%E0%B8%9B%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%8A%E0%B8%8D%E0%B8%B2%E0%B8%84%E0%B8%A7%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%88%E0%B8%A3%E0%B8%B4%E0%B8%87/page/2
ตอบลบเงินไม่มีขา มันเดินมาหาเราเองไม่ได้
ตอบลบเรามีขา เราจึงต้องเดินไปหามัน
นั่งตรงนี้ก็คัน
ตอบลบนั่งตรงโน้น ก็คัน
อาจไม่ได้แปลว่า ที่นั่งไม่ดีก็ได้
มันอาจจะแปลว่า กางเกงที่คุณใส่อยู่
มันไมค่อยสะอาด
เวลาโกรธขึ้นมา ด๊อกเตอร์กับ ป.๔ ก็โง่พอๆ กัน
ตอบลบ(หลวงพ่อชา สุภทฺโท)
การขอที่ไม่ต้องละอาย คือ ขอโทษ
ตอบลบการให้ที่ไม่ต้องออกอะไรเลย
คือ การให้อภัย
ความดีเป็นการลงทุนเพียงอย่างเดียว
ตอบลบที่ไม่เคยทำให้ใครล้มละลาย
คนโง่คิดถึงพรุ่งนี้
ตอบลบแต่คนฉลาดจะใช้คืนนี้
ให้เป็นประโยชน์
คนที่คิดถึงความสำเร็จในวันข้างหน้า
ตอบลบต้องเป็นคนที่กล้าเปลี่ยนแปลงตัวเองในวันนี้
อยากให้เขารักรักเขาก่อน
ตอบลบอยากให้เขาเกลียดเกลียดเขาก่อน
อยากให้เขาตบตบเขาก่อน
อยากให้เขาชอบชอบเขาก่อน
อยากให้เขาชมชมเขาก่อน
อยากให้เขาเข้าใจเรา จงเข้าใจเขา
และเป็นมิตรกับเขาก่อน